Πρακτική άσκηση με παράλληλη απασχόληση

Από τις διατάξεις του άρθρου 16  εδάφιο  γ' του Π.Δ. της 27/6-4/7/32, σε συνδυασμό προς αυτές των άρθρων 3, 174 και 180 του Αστικού  Κώδικα, σαφώς προκύπτει  ότι ο εργοδότης δεν επιτρέπεται να απασχολήσει μέσα στην ίδια ημέρα εργάτες ή υπαλλήλους που εργάσθηκαν σε άλλο εργοστάσιο ή σε άλλο τόπο εργασίας καθ’ όλο το νόμιμο χρόνο ημερήσιας εργασίας. Μπορεί βεβαίως  να απασχολήσει εργαζόμενους  που εργάσθηκαν την ίδια ημέρα σε άλλους εργοδότες, επί ολιγότερες ώρες από αυτές που καθορίζει η σχετική νομοθεσία, αλλά μόνο για το χρόνο που απαιτείται προς συμπλήρωση του νόμιμου ανώτατου ορίου ημερήσιας εργασίας.

Ειδικότερα, αν ένας εργαζόμενος απασχολείται σε περισσότερους του ενός εργοδότες, δεν πρέπει να εργάζεται ανά ημέρα πάνω από 8 ώρες συνολικά  είτε εφαρμόζεται πενθήμερο είτε εξαήμερο. Τούτο προκύπτει από το  άρθρο 16 του ΠΔ 27.6/4.7.32  στο οποίο ορίζονται τα εξής:  «Ο εργοδότης δεν επιτρέπεται να απασχολήσει κατά την αυτήν ημέραν εργασίας εργάτας ή υπαλλήλους εργασθέντας εις έτερον εργοστάσιον ή έτερον τόπον εργασίας καθ’ όλον τον νόμιμον χρόνον ημερησίας εργασίας. Δύναται μόνον να  απασχολήσει εργάτας εργασθέντας κατά την αυτήν ημέραν παρ’ άλλοις εργοδόταις ολιγωτέρας των υπό του παρόντος καθοριζομένων ωρών, αλλά μόνον δια τον χρόνον τον απαιτούμενον προς συμπλήρωσιν του νομίμου ανωτάτου ορίου ημερησίας εργασίας».

Από τις ανωτέρω διατάξεις, σε συνδυασμό προς αυτές των άρθρων 3, 174 και 180 του Αστικού  Κώδικα, σαφώς προκύπτει ότι απαγορεύεται η απασχόληση του μισθωτού την ίδια ημέρα, δηλαδή  μέσα στο ίδιο 24ωρο, στον ίδιο ή σε άλλον εργοδότη, μετά την παροχή εργασίας του σε όλο τον νόμιμο ανώτατο χρόνο ημερήσιας απασχόλησης του, για να μην επέρχεται έτσι περαιτέρω καταπόνηση των σωματικών του δυνάμεων και επομένως η σύμβαση εργασίας για την παροχή εργασίας, πέρα από το νόμιμο ωράριο, αφού είναι αντίθετη με απαγορευτική διάταξη νόμου, είναι άκυρη, η ακυρότητα δε αυτή είναι απόλυτη και εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως ως αντιβαίνουσα σε απαγορευτικές δημοσίας τάξεως διατάξεις, υφισταμένης πλέον απλής εργασιακής σχέσεως για το χρόνο πέρα του ανωτέρω ωραρίου (Α.Π. 684/79-Α.Π. 581/79 - ΠΡ.Αθ. 4767/62 - Κουκιάδης: Εργ. Δικ. 1984 σελ. 345 - Α.Π. 413/80 κ.λ.π.). Συνεπώς, ο δεύτερος εργοδότης θα πρέπει να απομακρύνει το μισθωτό εκείνο που συμπλήρωσε σε άλλο εργοδότη το ανώτατο επιτρεπτό όριο ημερήσιας απασχόλησης, άλλως υπέχει τις ποινικές κυρώσεις που ορίζονται στο άρθρο 18 του Π. Δ. της 27/6 - 4/7/32 όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 7 του Ν.Δ. 515/70 (Έγγραφο Υπουργείου Εργασίας 1442/1992).

 Η απαγόρευση απασχόλησης μισθωτού  την ίδια ημέρα σε περισσότερους του ενός εργοδότες, πέραν του νομίμου ημερησίου ωραρίου των οκτώ (8) ωρών αφορά την εξηρτημένη και μόνον εργασία (σχέση «εργοδότου» - «μισθωτού»). Κατά συνέπεια  δεν απαγορεύεται η  απασχόληση  εργαζόμενου πέραν του ωραρίου της μισθωτής εργασίας (ακόμη και αν είναι πλήρους απασχόλησης) ,  με την ιδίοτητα του πρακτικώς ασκούμενου. Και τούτο διότι η απασχόληση ενός  πρακτικώς ασκούμενου,  δεν φέρει τα χαρακτηριστικά της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας όπως  αυτά ορίζονται στα άρθρα 648 και 652 του Α.Κ. ,  δεν γίνεται για τους παραγωγικούς σκοπούς της επιχείρησης, αλλά για τη δική του τεχνική και επαγγελματική μόρφωση.

Δεν υπάρχει απαγόρευση από το Υπουργείο Εργασίας όπως επίσης   και από τον εποπτεύοντα φορέα της πρακτικής άσκησης,  όσον αφορά τη δυνατότητα απασχόλησης  με καθεστώς εξαρτημένης εργασίας  την ίδια ημέρα, ενός πρακτικά ασκούμενου, αρκεί να μην συμπίπτουν οι ώρες της πρακτικής άσκησης  με αυτές της παροχής εξαρτημένης εργασίας .